Wat een nachtmerrie! Veel te jong! Veel te snel is hij zijn allerliefste papa Kobe achterna gegaan..
Zaterdag 24 oktober 2020 begon met een ontspannende strandwandeling maar eindigde op de spoed van UGent met Niño. Na een instorting tijdens de wandeling vreesden we het ergste, hij was ons aan het ontglippen. Vele onderzoeken en een MRI scan verder kwam de verschrikkelijke diagnose, de neurologe had een hersentumor ontdekt. Na 4 dagen hospitalisatie was hij stabiel en kon hij gelukkig weer mee naar huis. Na 6 weken en verschillende aanvallen verder die steeds korter op elkaar volgden hebben we de hartverscheurende beslissing moeten nemen om hem te laten gaan. Hij was niet stabiel te krijgen ondanks de hoge medicatie.

Wat mis ik mijn vriendje zo hard! Hij laat een grote leegte achter bij ons en zijn broertje Owyn.
Niño was als mijn schaduw, het liefst zo dicht mogelijk bij mij, zo een intense band.
Rust zacht allerliefste knuffelvriendje, mijn Nientje.

In de nacht van donderdag op vrijdag de 13e, bleek de nachtmerrie werkelijkheid te zijn. Ik schrok wakker van een hels piepend geluid!
Het was mijn allerliefste Kobe die zijn laatste adem uitblies, een hartstilstand,.. Zomaar ineens, zonder aanleiding, zonder afscheid,.. Ik kan het niet plaatsen, zoveel vragen en vol ongeloof kan ik alleen maar huilen. Wat een intens verdriet, wat een pijn, wat een leegte.

Ruim 11,5 jaar geleden ging er een hele nieuwe wereld voor me open. Hij was mijn allereerste eigen hondje, mijn allereerste tollertje en wat voor één! Hij was niet zomaar een hond, zelfs niet zomaar een vriend, hij was zoveel meer dan dat, hij was mijn alles! Hij heeft me alles geleerd in de hondenwereld en daarbuiten, samen hebben we zoveel prachtige momenten beleefd.

Mijn "once in a lifetime", rust zacht allerliefste vriendje.

Hondermooi Fotografie